DE VRIENDENKRING, onder ons, entre nous, INTER NOS.

Bij gelegenheid van haar 50 jarig bestaan gaf de Limburgse Bond voor Muziekgezelschappen (LBM) in 1989 het boek uit: Blaasmuziek in Limburg.

Het Limburgs Dagblad wijdde er in hun Kunstrubriek een artikel aan onder de titel:

Waarom is Limburg zo muzikaal? De vraag doemde daarin op: ligt dat besloten in zijn DNA structuur dan wel in zijn karakter, of is de Limburger door andere omstandigheden in de loop der tijden muzikaal geworden? De studie van de LBM toonde aan dat in de 2^e helft van de 19^e eeuw talrijke schutterijen overgingen tot de oprichting van een soort militaire kapel.

Nog steeds zijn professionele voorbeelden daarvan zichtbaar: de Marinierskapel, de Fanfarekapel der Koninklijke Landmacht en niet in het minst het Tamboer en Fanfare korps der Limburgse Jagers. Vele Limburgse dirigenten maakten naam bij die kapellen: Pierre Kuipers, Alex Schillings en  Maurice Hamers, zijn daar sprekende voorbeelden van.

In Epen zal -naar verwachting- de geschiedenis op eenzelfde manier geschreven zijn.

Harmonie “de Vriendenkring” zou wel eens de muzikale tak geweest kunnen zijn van de al uit 1562 daterende schutterij St Paulus. Een feestgids uit 1901 maakt melding van een optreden van de harmonie, die onder leiding stond van M. Pluymaekers, deze zou opgericht zijn 23-11-1878. Het volgend optreden zou verzorgd worden door harm St Michaël Thorn, opgericht in 1863. Het betreft hier de zgn. Bök van Thorn.

De oudste foto van de Epense harmonie dateert uit het jaar 1921. Onderstaand afgebeeld is een opname uit ca. 1930.   

Over het daarop zichtbare vaandel het volgende verhaal:

Op de linker foto valt op het vaandel, achter voorzitter Leo Vaessen, gedeeltelijk nog de naam Vriendenkring valt te lezen. Op het vaandel van de rechterfoto is echter duidelijk INTER NOS 1938 zichtbaar.   

Nadat in augustus 1937 werd vastgesteld dat “de Vriendenkring” maar meer 14 muzikanten telde werd aan kapelaan de Vreede meegedeeld dat de processie (weer) niet opgeluisterd kon worden. Deze nam daar geen genoegen mee en nam het initiatief om alle inwoners van Epen uit te nodigen voor een vergadering. Het resultaat is bekend: 35 aspirant-leden, een bestuur, een dirigent, instrumenten…… maar een vaandel ontbrak. Hoe het oude vaandel in het bezit is gekomen van Inter Nos, staat in geen notulen vermeld. Vanwege de uniformiteit  werden in 1941 platte gele petten aangeschaft, in de volksmond werden die wel de petroleum patsche genoemd. In maart 1946 werd een nieuw vaandel ingewijd. (de groene drapeau met de afbeelding van koning David. Het oude Vriendenkring vaandel werd (letterlijk) opgeborgen onder de toonbank van een winkel in koloniale waren. Bij de inrichting van de vier vaandelkasten vroeg een bestuurslid wat er moest gebeuren met het oude vaandel onder zijn toonbank. Volgens het bestuur moest ook die in een kast opgehangen worden. Van te voren werd het vaandel echter -door de schrijver dezes- aan een nauwkeurige inspectie onderworpen, en wat bleek. De naam Inter Nos 1938 was door middel van stiksels op stroken stof aangebracht. Toen de achterkant ook werd ontleed kwamen daar (in spiegelschrift) de oude stiksels: HARMONIE DE VRIENDENKRING 1893 tevoorschijn.

Inter Nos had van 1938 tot 1946 met het -van nieuwe stiksels voorziene- vaandel van haar voorganger gepronkt.