Boeren in het Geuldal

Zoals onder de button Burckbrâene al te lezen viel was het Paul Groneschild die na de oorlog de draad weer oppakte en burckbrâene nieuw leven in blies. (zie Markante Epenaren blz 111 t/m 120) Paul was wars van commercie. Sponsoren zoeken om evenementen als burckbrâene mogelijk te maken was er niet bij. Het gratis beschikbaar stellen van de melk voor de chocomel was het maximale dat bij Paul door de beugel kon. Toen er op enig moment geldgebrek de zaak dreigde te verstoren kwam hij op het idee om een “historisch schouwspel op te zetten: Boeren in het Geuldal 

De klok even terugzetten van het jaar 1977 naar het jaar 1900. Men verwachtte zo’n 2 á 3000 bezoekers. Het werden er meer dan 8000. Het jaar erna (1978)  werd het feest nóg eens gehouden, nog beter, nog grootser! Daarna PAUZE, tot 1988. Immers maanden van te voren moest er gezaaid worden zodat men in juli of augustus kon oogsten, met de hand natuurlijk!!  huppeltjes maken, met de vlegel dorsten, op de lange kar laden, met een paard ploegen, met de hand melken, en zo voort. De toeschouwers genoten ervan. De deelnemers (meer dan 300) werkten zich in het zweet.      

Bij gelegenheid van de restauratie van de parochiekerk werd het succesverhaal nog eens van stal gehaald. (1988) Men hoopte zo’n fl. 25.000 aan de restauratie te kunnen bijdragen .

Het werden en fl. 40.000, 

Het boek Boeren in het Geuldal ging dicht! Burckbrâene bleef. Een afgeleid schouwspel werd geboren:

Kerst in het Geuldal. Het Kerstverhaal in de openlucht.